Przede wszystkim należy tu odnotować wieloletnie terenowe i teoretyczne badania w dziedzinie socjologii, etnologii i antropologii społecznej, prowadzone przez Bronisława Malinowskiego (1884-1942), światowej sławy profesora Uniwersytetu Londyńskiego i Uniwersytetu Yale, który wykształcenie uniwersyteckie i stopień doktora zdobył na Uniwersytecie Jagiellońskim w latach 1902-1908.
Do najbardziej znanych prac B. Malinowskiego dotyczących seksualności człowieka należą: książka Seks i stłumienie w społeczności dzikich oraz inne studia o płci, rodzinie i stosunkach pokrewieństwa, wydana w 1927 roku oraz Życie seksualne dzikich na Wyspie Triobranda w północno-zachodniej Melanezji, wydane w 1929 roku.
W 1933 roku Tadeusz Bilikiewicz (1901-1980) wydaje pracę Psychoanaliza życia płciowego kobiety.
Prof. T. Bilikiewicza, wybitnego psychiatrę, uznać należy za pioniera seksuologii klinicznej w Polsce. Po II wojnie światowej pod jego auspicjami powstała w Oddziale Nerwic Katedry Psychiatrii Akademii Medycznej w Gdańsku możliwość uzyskiwania specjalizacji z zakresu seksuologii.
Jako pierwszy uczniem prof. T. Bilikiewicza został dr Kazimierz Imieliński, później - jeden z najwybitniejszych seksuologów polskich.
W roku 1958 roku ukazała się monografia T. Bilikiewicza pt. Klinika nerwic płciowych, która cieszyła się wielkim powodzeniem i doczekała się licznych wydań.
W 1962 roku prof. T. Bilikiewicz wygłosił referat na zjeździe Międzynarodowej Federacji Świadomego Macierzyństwa odbytym w Warszawie. Referat ten został następnie opublikowany w czasopiśmie "The Journal of Family Welfare", wydawanym w Bombaju (Indie), pt. The effects of sexual disturbances on family life.
Za twórcę polskiej seksuologii trzeba uznać prof. Kazimierza Imielińskiego (ur. w 1929 roku). W 1963 r. uzyskał jako pierwszy w Polsce tytuł specjalisty seksuologa, a w 1973 r. pierwszy w tej specjalności stopień naukowy doktora habilitowanego. W 1973 roku zorganizował pierwszą w kraju akademicką placówkę seksuologiczną - Zakład Seksuologii w Akademii Medycznej w Krakowie, a w 1981 roku - Zakład Seksuologii i Patologii Więzi Międzyludzkich w Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego w Warszawie (obecnie: Zakład Psychosomatyki, Seksuologii i Patologii Więzi Międzyludzkich CMKP). Założył też Akademię Wiedzy Seksualnej.
Do najważniejszych prac prof. K. Imielińskiego należą: Zaburzenia psychoseksualne (1973 r.), Życie intymne człowieka - Psychofizjologia (1974)- jedna z pierwszych popularno-naukowych polskich książek poświęconych tej dziedzinie, Seksuologia (1989), Seksiatria (1990). Szczególne miejsce w polskiej seksuologii zajmuje monumentalne, 4-tomowe "dzieło życia" Profesora - wydane pod jego redakcją prace zbiorowe: w 1977 roku - Seksuologia społeczna, w 1980 roku - Seksuologia kliniczna, w 1980 roku - Seksuologia kulturowa, w 1980 roku - Seksuologia biologiczna.
Dzieło prof. K. Imielińskiego kontynuuje prof. Zbigniew Lew-Starowicz (ur. 1943), seksuolog, psychiatra i psychoterapeuta, prezes Polskiego Towarzystwa Seksuologicznego i Polskiego Towarzystwa Medycyny Seksualnej. Opublikował m.in.: Eros, natura, kultura (1973), Leczenie czynnościowych zaburzeń seksualnych (1985), Seks partnerski (1985), Słownik seksuologiczny (1990), Leczenie nerwic seksualnych (1991), Leczenie zaburzeń seksualnych (1997), Homoseksualizm (wraz z Michałem Lwem-Starowiczem)(1999), Życie intymne niepełnosprawnych (1999), Seksuologia sądowa (2000).
Pokrewną problematyką zaczęli się zajmować - obok swoich głównych zainteresowań - również specjaliści innych dziedzin medycyny. Endokrynologiczne aspekty seksuologii badał m.in. prof. Rudolf Klimek (ur. 1932), ginekolog, położnik i endokrynolog. Prof. Włodzimierz Fijałkowski (1917-2003), ginekolog-położnik, opublikował w 1973 roku pracę Biologiczny rytm płodności a regulacja urodzeń. Rozległe zainteresowania naukowe prof. Krzysztofa Boczkowskiego (ur. 1936), genetyka, endokrynologa i ginekologa, obejmowały również zagadnienia seksuologiczne. Opublikował on m.in. prace: Determinacja i różnicowanie płci (1983), Płeć człowieka (1987), Homoseksualizm (1988), Interseksualizm (1988).
Prekursorami współczesnej edukacji seksualnej byli przed II wojną światową: dr Albert Dryjski, autor m.in. książki pt.Zagadnienia seksualizmu dzieci i młodzieży szkolnej (1934), ks. Karol Mazurkiewicz (1881-1942), który wydał książki: Kwestia seksualna w wychowaniu (1931), Pedagogika wobec kwestii seksualnej (1931) oraz Teodora Męczkowska (1870-1954), autorka pracy Wychowanie seksualne dzieci i młodzieży (1934).
Ogromną rolę odegrał na tym polu prof. Mikołaj Kozakiewicz (1923-1998), pedagog i socjolog, który opublikował m.in. U podstaw wychowania seksualnego (1969), Młodzież wobec seksu małżeństwa i rodziny (1985), a także liczne prace popularno-naukowe, jak: Rozmowy intymne (1962), Zanim przekroczysz próg (1966), Małżeństwo niemal doskonałe (1968)czy O miłości prawie wszystko (1973). Prowadził też liczne badania socjologiczne i edukacyjne, poświęcone wychowaniu seksualnemu.
Wielkim wydarzeniem w sferze oświaty seksualnej było wydanie w 1978 roku bestsellerowego poradnika autorstwa dr Michaliny Wisłockiej (1921-2005) pt. Sztuka kochania, który cieszył się przez długie lata ogromnym powodzeniem i miał znaczny wpływ na kształtowanie wiedzy, postaw i obyczajów w zakresie życia seksualnego Polaków.
Podobną problematyką zajmował się prof. Andrzej Jaczewski (ur. 1929), pediatra, seksuolog i pedagog, autor m.in. takich pozycji, jak: Książka dla chłopców, O chłopcach dla chłopców, O dziewczętach dla dziewcząt, Nasze dzieci dorastają. Rady dla rodziców i wychowawców.
Obecnie problematyką tą zajmuje się prof. Zbigniew Izdebski(ur. 1956), pedagog, seksuolog, kierownik Zakładu Poradnictwa i Seksuologii Uniwersytetu Zielonogórskiego, kierownik Podyplomowego Studium Wychowania Seksualnego Uniwersytetu Warszawskiego, autor takich prac, jak: Wychowawcze, etyczne i społeczne problemy zachowań seksualnych młodzieży (1992), Zachowania seksualne kobiet świadczących usługi seksualne, mężczyzn homoseksualnych i osób uzależnionych od narkotyków (red.) (2000), Seks po polsku. Zachowania seksualne jako element stylu życia Polaków (2003).
Psychologię życia seksualnego w swoich zainteresowaniach naukowych uwzględnił jako jeden z pierwszych prof. Kazimierz Obuchowski (ur. 1931), autor m.in. książek: Psychologia dążeń ludzkich (1964),Kody orientacji i struktura procesów emocjonalnych (1970), W poszukiwaniu właściwości człowieka (1989).
Badania takie prowadził następnie prof. Lechosław Gapik. Opublikował m.in. prace: Psychiczne i fizyczne uwarunkowania reakcji seksualnych (1995), Psychospołeczne uwarunkowania zachowań seksualnych (1998), Rozwój seksualny człowieka (1998), Patologia seksuologiczna (1998), Diagnostyka i terapia seksuologiczna (1998), Miejsce edukacji seksualnej w ogólnej koncepcji edukacji promującej zdrowie (wraz z E. Kasperkiem, 1998), Zaburzenia rozwoju i funkcjonowania seksualnego (2004) oraz książki: Zdrowie, seks i obyczaje (1995), Życie i seks (1998).
Jako jedna z pierwszych badania socjologiczne nad życiem seksualnym człowieka podjęła prof. Hanna Malewska. Wyniki swoich badań opublikowała w 1964 roku w tomie Erotyka w aspekcie zdrowia psychicznego. Wiele socjologicznych rozważań poświęciła seksualności człowieka prof. Maria Trawińska.
Sprawom chrześcijańskiej etyki seksualnej wiele miejsca poświęciła obok swych głównych prac naukowych prof. Kinga Wiśniewska-Roszkowska, internista i geriatra, która wydała m.in.: Nowe życie po sześćdziesiątce(1978), Eros zabłąkany (1986), Problemy współczesnego erotyzmu (1986), Erotyka a religia (1988), Seks i moralność (1988).
Historią seksualności w Polsce zajmował się w ramach swoich badań obyczajowości staropolskiej prof. Zbigniew Kuchowicz (1927-1991), który wydał m.in. książki Obyczaje staropolskie XVII-XVIII wieku (1975), Miłość staropolska (1982), a w wielu innych pracach również uwzględniał ten aspekt dziejów.
W dziedzinie filozofii refleksje nad seksualnością człowieka podejmowała prof. Maria Gołaszewska z Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jej najważniejsza praca temu poświęcona to: Imiona miłości. Nowożytna myśl o życiu erotycznym (1992).
